Szkoła Główna Mikołaja Kopernika

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba odkrywa dwutlenek węgla na egzoplanetach układu HR 8799

Niedawne obserwacje przeprowadzone za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST) ujawniły obecność znacznych ilości dwutlenku węgla w atmosferach czterech egzoplanet krążących wokół gwiazdy HR 8799. To odkrycie stanowi pierwszy przypadek bezpośredniego wykrycia CO₂ na planetach pozasłonecznych za pomocą tego teleskopu.

Układ HR 8799: młody i dynamiczny

Układ planetarny HR 8799 znajduje się w odległości około 130 lat świetlnych od Ziemi i szacuje się, że ma około 30 milionów lat. Ze względu na swój młody wiek i specyficzne właściwości, jest on często badany przez astronomów w kontekście formowania się planet. Cztery znane planety tego układu to gazowe olbrzymy, których masy są szacowane na 5 do 10 mas Jowisza.

Mechanizmy formowania się gazowych olbrzymów

Gazowe olbrzymy, takie jak Jowisz czy Saturn, mogą formować się na dwa główne sposoby. Pierwszy z nich to akrecja jądra, gdzie stałe jądro planety stopniowo przyciąga gaz z dysku protoplanetarnego. Drugi mechanizm to niestabilność dysku, w którym fragmenty dysku protoplanetarnego szybko zapadają się, tworząc masywne obiekty. Nowe obserwacje sugerują, że planety w układzie HR 8799 powstały poprzez akrecję jądra, co jest zgodne z modelem formowania się Jowisza i Saturna.

Znaczenie obserwacji za pomocą JWST

Wykrycie dwutlenku węgla w atmosferach egzoplanet układu HR 8799 za pomocą JWST dostarcza cennych informacji na temat ich składu chemicznego i procesów formowania. Obserwacje te potwierdzają, że techniki obrazowania stosowane przez JWST mogą być skutecznie wykorzystywane do analizy chemii atmosfer egzoplanet, uzupełniając tradycyjne metody spektroskopowe.

Odkrycia te otwierają nowe możliwości w badaniach nad formowaniem się planet i ich atmosfer. Dalsze obserwacje mogą pomóc w zrozumieniu, jak powszechne są różne mechanizmy formowania się gazowych olbrzymów oraz jakie czynniki wpływają na skład chemiczny ich atmosfer. Analiza takich układów jak HR 8799 pozwala również lepiej zrozumieć procesy zachodzące w naszym własnym Układzie Słonecznym.

Źródła: Dziennik Naukowy, Astronomy & Astrophysics /  fot. NASA, ESA, CSA, STScI, W. Balmer (JHU), L. Pueyo (STScI), M. Perrin (STScI)

Przejdź do treści